“Eskiler alıyorum… Eskilerden tablolar yapıyorum” diyen 40 yıllık arkadaşım Mahmut Karatoprak’ın Alaçatı’daki sergisini gezerken anılar canlandı… İzleyenleri hayran bırakan, eski eşyalardan yapılan tabloların arasında hep eskilerden konuştuk
Karatoprak’ın Mahmutvari titizlik gösteren tabloları Art Shop-Çatı Sanat Galerisi’yle işbirliği yapan Müyesser & Mehmet Veryeri Sanat Galerisi’nde 14 Temmuz’a kadar görülebilir…
Alaçatı’da bir sergiye gittim, dünyam değişti… Ağaç kokusu
vardı, boya kokusu vardı, şarap kokusu vardı… Tabloları görenler “Ah”lar,
“Vah”lar içinde gözlerine inanamıyorlardı. Bir tur daha… Bir tur daha
atıyorlardı o füsunkâr resimlerin önünden… Alaçatı tutkunları da Alaçatı’da
böyle bir sergi açıldığından pek memnundu… Alaçatı’da tantana başladığı saatlerde,
sergi de havasını bulmuştu…
O resim sergisini açan da Mahmat Karatoprak’tı… Kim mi?
Benim 38 yıllık arkadaşım Mahmut… Taaaa yıllar önce “Çarşaf” dergisinin çıkış
günlerinden dostum Mahmut. Ne günler geçirmiştik. 38 yıl önce Hürriyet Gazetesi
bünyesinde çıkan bir mizah dergisinin elemanlarının çektiği doğum sancısını
tahmin edemezsiniz. Başımızda efsanevi Genel Müdür gazetecilerin gazetecisi
Çetin Emeç vardı… Çetin Bey’in titizliğinde, bitmez tükenmez enerjisiyle
hazırlanıyorduk “Çarşaf”ın çıkması için. Bu arada aramıza katılan Kayserili bir
arkadaşımız da vardı. Gülen, gülerken güldüren, sempatik cool görünümlü ama
samimi biriydi. İşte Alaçatı’daki o muhteşem sergiyi açan Mahmut Karatoprak’tı
o arkadaşımız
Hepimizin ağabeyi, hepimizin taptığı, hepimizin hayranlık
duyduğu Semih Balcıoğlu’nun talebesiydi Mahmut. Hatta, o günlerde Tatbiki Güzel
Sanatlar’da okuyan Mahmut okul yüzünden dergi çalışmasına ancak öğleden sonra,
daha doğrusu akşam saatlerinde gelebiliyordu. Bu arada biz de ha babam de babam
o hiç bir şeyi beğenmeyen, kılı kırk yaran Çetin Emeç’e sayfaları beğendirmek
için savaşıyorduk. Semih Balcıoğlu ağabeymiz ise Mahmut Karatoprak’ın
çizgilerini ve espri anlayışını çok beğendiğinden ona “Bu sene okulunu dondur,
adam gibi sabahtan akşama kadar buraya gel karikatürlerini salim kafayla yarat”
diyerek o meşher kahkahalarından birini patlatmış. Eeeeee Semih abinin sözüne
karşı gelinir mi? Mahmut da öyle yapmış
Sonunda Ben, Mahmut, Şinasi, Bülent, Kalender, Kandemir,
Sinan ve de ofisboy Kadir’le birlikte “Çarşaf”ı aslanlar gibi çıkardık. Daha
sonra ben Hürriyet yazı işlerine geçtim. Yıllar geçti Semih Bey vefat etti.
Bülent Düzgit yıllarca Hürriyet’te çizdi o da öldü. Çetin Emeç’i bir suikast
sonucu kaybettik… Mahmut da okulu bitirdi ve kontağımız koptu
Şimdi bir de Mahmut’un biyografisine bakalım en sonunda
şöyle bir ifade var “Karatoprak bekar ve iki delikanlı babasıdır”… Meğer,
Mahmut Karatoprak okulu bitirir bitirmez sınıf arkadaşı Selmin’le evlenmiş ve
de Almanya’nın yolunu tutmuş. İkisi de sanatçı işte çizerek, boyayarak
geçimlerini adam gibi sağlamışlar. Ne de olsa Mahmut Tatbiki’yi Mustafa Aslıer
Atölyesi’nde bitirmiş. Yetenek dağlar gibi. Zaten onun karikatürden gelen öyle
ince ince bir çizgi tarzı vardı ki görenler hayran kalıyordu. İsviçreli,
Almanyalı böyle göz nuru el emeği görmüş mü? Karatoprak Münih’te Bastei Verlag,
Hamburg’da Ketler Erlag’da illüstrasyon, çizgi-roman ve resimler yapmış. Daha
sonra Axel Springer Verlag ve Genschpenster dergilerinde kapaklar yapmış.
Yapmış da yapmış…
Almanya’dayken şu biyografisinde adı geçen iki delikanlısı
doğmuş. Şimdi, 27 yaşındaki Kerem Alman Lisesi’ni bitirip Viyana’da mimar olmuş
hem de yüksek… Mahmut’un ilk göz ağrısı böylece başarı yolunda adımlar atmaya
başlamış. 23 yaşındaki Emre ise Bilgi Üniversitesi’nde Sosyoloji okuyormuş…
Emre’nin yeri de bambaşka, onun gazetecilik merakını anlatırken Mahmut’un pek
memnun olduğunu gördüm… Emre’de yazı kabiliyeti olması Radikal Gazetesi’nde
veya eklerinde onun yazısının çıkması büyük mutluluk verdiği besbelliydi.
Masal böyle güzel güzel giderken Almanya’dan İstanbul’a
döner dönmez Mahmut’la Selmin boşanmışlar… Evet, boşanmışlar… Mahmut da ne
yapsın yine çizgisiyle sanatıyla geçinmeye başlamış. Milliyet’in başında Derya
Sazak varken onun teşvikiyle Zülfü Livaneli’nin “Engereğin gözündeki kamaşma”
adlı kitabını desenlerini çizmeye başlamış. Zülfü Bey’in o olağanüstü kitabına
bir de çizgileriyle değer katmış Mahmut. O çalışmaları gören Yaşar Kemal
ağabeyimiz de o gür sesiyle Derya Sazak’ın başına dikilip “Benim tefrika edilecek
kitabımın desenlerini de bu arkadaş çizsin” demiş… Yaşar abi bu karşı gelmek ne
mümkün!
Mahmut Karatoprak bir de Yaşar Bey’in “Ada”sına desenler
çizmiş. Ama büyük keyif almış, Yaşar Kemal’in o duygusal ve detaylı anlatımını
resimlemek için Milliyet Gazetesi’nin arşivini altüst etmiş… Milliyet bu iki
dizi yazı ve onların resimleriyle tiraj bile almış. Mahmut bu hiçbir işini
özenmeden yapmaz, hele böyle iki büyük ustanın işi için ne detaylarla boğuşmuş…
Ben Mahmut’un sergisini hem gezdim, hem yıllar sonra
karşılaştığım arkadaşımla sohbet ettim. Eskileri andık… Cağaloğlu’ndan çıkıp
bir grup Sirkeci’den Eminönü, Karaköy oradan tünelle Beyoğlu; taaa Taksim’e
kadar yürüyerek gidişlerimizi andık. Ne gülerdik, ne gülerdik yollarda.
Düşünün, Cağaloğlu-Taksim yolu bize beş dakikada gitmişiz gibi gelirdi. O yolda
Kalender olurdu, Sinan Gürdağcık, Bülent Düzgit, Bülent Arabacıoğlu olurdu
Dönelim yine Mahmut’un Alaçatı sergisine… Hâlâ o
resimlerdeki ahşabı hissediyorum sanki… Tablolardaki o yumuşaklığı, o
ciddiyeti, o titiz emeği hissediyorum. Belki benim de eskiye hayranlığımdandır
diyordum ki içimden; Mahmut anlattı “Resimlerdeki ahşabı eski eşyalardan
alıyormuş. Artı işe yaramayan masalar, sehpalar, dolaplar Mahmut’un resimleri
için malzeme oluyormuş. Mesela eski mi eski, kırık dökük bir masayı alıp onu
parçalayıp, kendine göre köşelerini yuvarlayıp, birleştirip bir düzey
sağlıyormuş, üzerine de oya gibi o meşhur kadınlarını yerleştiriyormuş… Hatta
çerçevelerini bile kendi yapıyormuş.
Bunları Mahmut Karatoprak Kayseri’de yapıyormuş. Kayseri de
nereden çıktı demeyin… Bizim Mahmut zaten Kayserili annesi ve kızkardeşi orada
yaşıyormuş. Selmin Hanım’dan boşanınca annesi sık sık “Oğlum gel buraya yerleş”
diyerek sıkmadan ama içinden gelerek Mahmut’u yanına istermiş. O günlerde
Kayseri Erciyas Üniversitesi rektörü Cengiz Ulaş Mahmut’a telefon açıp “Bizim
Güzel Sanatlar Fakültesi’nde öğretim üyesi olur musun?” demiş. Demiş ve Mahmut
Kayseri’ye yerleşmiş. Üniversite ona koca bir atölye vermiş, özgürce çalışıyormuş.
Hem özgürce, hem mutluca!
O ahşap üzerine yapılan tabloların inceliği arasında birkaç
damla da su zerresi görürsünüz… Tam Mahmutvari bir titizlikle yapılmış su
damlaları… Sergide hanımın biri geldi Mahmut Karatoprak’a “O su damlaları beni
o kadar etkiledi ki elimi uzatım tutasım geldi” demez mi… İşte böyle bir anılar
galerisinden geçtim onun sergisinde… Sergide ahşap kokusu vardı, boya kokusu
vardı, şarap kokusu vardı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder